O książce: rok / Siedziałem na parapecie i patrzyłem, jak za oknem spadają pierwsze w tym roku płatki śniegu. W mojej duszy zapanowała czarna melancholia. To już trzy lata, kiedy żyję w szpitalu bez opuszczania go, i OK, gdybym był lekarzem, ale nie, jestem pacjentem. Mając dziewiętnaście lat, nigdy nie osiągnąłem niczego znaczącego..